İSTANBUL (AA) – Türk edebiyatına “Makber” yapıtını kazandıran Tarhan, tarihçi Hayrullah Efendi ile Münteha Nasib Hanım’ın üçüncü çocuğu olarak 2 Ocak 1852’de, dedesi Hekimbaşı Abdülhak Molla’nın yalısında dünyaya geldi.
Köklü bir aileye sahip olan usta müellif, birinci tahsiline Bebek’teki mahalle mektebinde başladı.
Tarhan, Evliya Hoca, Bahaeddin Efendi ve ona şiir zevkini aşılayan Hoca Tahsin Efendi’den özel dersler aldı, kısa bir müddet Rumelihisarı Rüştiyesi’nde eğitim gördü.
Ailesinin isteği üzerine Ağustos 1863’te ağabeyleri Nasuhi Bey ve Tahsin Efendi ile Paris’e giden şair, bir buçuk yıl Hortus College’da eğitim gördü.
Abdülhak Hamid Tarhan, 1864’te, ağabeyleriyle İstanbul’a dönerek, Fransız mektebine devam etti. Fransızcasını geliştirmek için çeviri odasında çalışmaya başlayan muharrir, babasının 1865’te Tahran Büyükelçiliğine atanarak İran’a gitti ve Farsça öğrenmeye başladı.
Birçok devlet misyonunda çalıştı
Unutulmaz edebiyatçı, babasının mevti nedeniyle 1867’de İstanbul’a döndü. Maliye Bakanlığı Özel Kalem Müdürlüğü ve Başbakanlık Özel Kalem Müdürlüğünde çalıştı.
Tarhan, memuriyeti sırasında tanıştığı Ebuzziya Tevfik vasıtasıyla Samipaşazade Sezai, Namık Kemal, Recaizade Ekrem ve Mizancı Murad’la arkadaş oldu.
“Macera-yı Aşk” isimli birinci piyesini 1873’te kaleme alan edebiyatçı, 1874’te “Sabrü Sebat” ve “İçli Kız”, 1875’te “Duhter-i Hindu”, 1876’da “Nazife”yi yazdı.
Usta kalem 1874’te Pirizade Fatma Hanım ile evlendi. Çiftin, Abdülhak Hüseyin isimli oğlu ile Hamide Nasip isimli kızı oldu.
Tarhan, 1876’da şiir yazmaya başladı, “Nesteren” isimli piyes ile “Divaneliklerim veya Belde” isimli şiirleri kaleme aldı.
Paris Büyükelçiliğinde ikinci katip olarak vazife yaptığı 1878’de, yazdığı bir eser münasebetiyle Tarhan’ın işine son verildi.
Yazar, 1883 sonlarında Bombay şehbenderliğine tayin edildi. Kuvvetli Hindistan tabiatından etkilenen başarılı edebiyatçı, “Kürsi-i İstiğrak”, “Külbe-i İştiyak” ve “Zamane-i Ab” isimli şiirleri yazdı.
Eşinin vefat acısıyla Makber’i yazdı
Tarhan, İstanbul’da vereme yakalanan eşini, güzelleşir ümidiyle Hindistan’a götürdü. Fatma Hanım’ın durumu kötüleşince, Tarhan eşiyle İstanbul’a dönmek üzere yola çıktı. Fatma Hanım, hastalığı yolda daha da ilerleyince, Beyrut yakınlarında 21 Nisan 1885’te hayatını kaybetti.
Eşinin mevt acısıyla “Makber” yapıtını kaleme alan Tarhan, İstanbul’a döndükten bir mühlet sonra Londra sefareti başkatipliğine tayin edildi. Londra’ya gidişi, Tarhan’ın yapıtlarında de tesirini gösterdi.
Başarılı muharrir, 1890’da Londra’da Nelly Clower ile evlendi. Londra’da “Zeynep” ve İngiltere’nin Victoria periyodu özelliklerini yansıtan “Finten” isimli iki piyes kaleme aldı.
Abdülhak Hamid Tarhan, 1895’te Lahey Büyükelçiliğine, 2 yıl sonra ise kendi isteğiyle Londra Büyükelçiliği müsteşarlığına atandı. Eşi Nelly’nin hastalanması nedeniyle İstanbul’a gelen Tarhan, Brüksel Orta Elçiliğine atandığı 1906’ya kadar burada kaldı.
Tarhan, eşi Nelly’nin 8 Şubat 1911’de vefat etmesinden bir yıl sonra, Belçikalı Lüsyen (Lucienne) hanımla evlendi. İstanbul’a dönen müellif, 1914’te Ayan Meclisi üyesi oldu ve meclisin ikinci başkanlığına getirildi.
Görevi 1922’de sona erince ailesiyle Avrupa’ya giden Tarhan, Cumhuriyetin ilanından sonra emekliye ayrıldı, 1928’de İstanbul milletvekili seçildi.
Usta edebiyatçı, 13 Nisan 1937’de hayata veda etti. Tarhan, Atatürk’ün talimatıyla Zincirlikuyu Mezarlığı’na defnedilen birinci kişi oldu.
Türk şiirine batıdan yeni mevzular, hür fikir ve yeni bir hal getirdi
Şair, müellif Tarhan Türk şiirine batıdan yeni hususlar, hür fikir ve yeni bir hal getirdi. Çağdaş edebiyatın doğuşunda faal bir isim olarak bilinen edebiyatçı, Batılı müelliflerden etkilenerek yazdığı oyunlarla Türk tiyatrosuna felsefi kanıyı soktu. Türk şiirine batılı bir anlayış ve nazım yenilikleri getiren Tarhan, hayal gücünü tüm yapıtlarında ustalıkla sergiledi.
Geniş bir coğrafyayı tanıma fırsatı bulan muharrir, birçoklarını manzum olarak kaleme aldığı tiyatro yapıtlarında, Türk, Arap, Asur ve Yunan tarihinde geçen olayları anlattı, tabiat ve aşk kavramlarını işlediği şiirlerle tiyatro yapıtları yazdı.
Birinci ve İkinci Meşrutiyet’i gören, akabinde da Cumhuriyet’in kuruluşuna şahit olan Tarhan, yapıtlarında periyodun tesirlerini kaleme aldı. Uzun yıllar hem Doğu hem de Batı ülkelerinde diplomatlık yapmasından ötürü mukayeseli edebiyata da hakim oldu.
Bazı eserleri
Usta edebiyatçının kaleme aldığı eserler şöyle:
“Sahra” (1879), “Makber” (1885), “Ölü” (1885), “Hacle” (1886), “Bunlar Odur” (1885), “Divaneliklerim veyahut Belde” (1885), “Bir Sefilenin Hasbihali” (1886), “Bala’dan Bir Ses” (1912), “Validem” (1913), “İlham-ı Vatan” (1916), “Tayflar Geçidi” (1917), “Ruhlar” (1922) ve “Garam” (1923)
“İçli Kız” (1875), “Nesteren” (1876), “Sabr-ü Sebat” (1880), “Duhter-i Hindu” (1875), “Nazife veyahut Feda-yı Hamiyet” (1876, 1919), “Tarık veya Endülüs Fethi” (1879, 1970), “Eşber” (1880, 1945), “Zeynep” (1908), “Macera-yı Aşk” (1873), “İlhan” (1913), “Turhan” (1916), “İbn-i Musa veyahut Zatülcemal” (1917), “Sardanapal” (1917), “Abdullah-i Sagir” (1917), “Finten (1918, 1964), “İbni Musa” (1919, 1927), “Yadigar-ı Harb” (1919), “Hakan” (1935)
Muhabir: Fatih Türkyılmaz