DÜZCE (AA) – Serap Sak, 13 yaşındayken yaşadığı Düzce depreminin merkez üssü Kaynaşlı ilçesinde yıkılan Merkez Camisi’nin enkazında babası Ali Sıtkı Sak’ı kaybetti. 8 akrabası da vefat eden Sak, babasını yitirdiği gün içinde ukde kalan, zorda kalanlara yardım etme duygusunu 26 yıl sonra insanların acılarını hafifletmek için güce dönüştürdü.
Kahramanmaraş merkezli 11 ilde meydana gelen depremleri kendisine milat kabul eden Sak, yıkıma uğrayan bu kentlerde bireysel olarak insani yardım faaliyetlerine katıldı.
Hatay’ın İskenderun ilçesindeki çalışmalar sırasında ANDA Eğitim Araştırma Yardımlaşma ve Arama Kurtarma Derneği ile tanışan Sak, gerekli eğitimleri aldıktan sonra aynı yıl derneğin Düzce İl Temsilciliğine getirildi.
ANDA İl Temsilcisi Serap Sak, AA muhabirine, babasını ve akrabalarını kaybettiği depremi unutamadığını, o gün yaşadıklarının hayatında derin izleri bıraktığını dile getirdi.
“O gün yaşadığım çaresizlik, yardım bekleyen insanların gözlerindeki korku ve yıkımın sessizliği, bunlar asla unutulmuyor.” diyen Sak, o zaman “keşke ben de birilerine yardım edebilsem, bir canın kurtulmasına katkı sağlayabilsem” şeklinde düşündüğünü anlattı.
“O kadar tanıdıktı ki bu acı, bu kez seyirci kalmak istemedim”
Sak, her zaman içinde o günün yarım kalmışlığını yaşadığını, 6 Şubat’taki depremlerin ise geçmişteki duyguları kendisine yeniden yaşattığını ifade ederek, “O kadar tanıdıktı ki bu acı, bu kez seyirci kalmak istemedim. 1999 depremindeki çaresizliğimiz 2023 yılında olmamalıydı ve bir şeyler yapmalıydım. Orada ihtiyacı olan insanlara el uzatmalıydım.” diye konuştu.
“Asrın felaketi” olarak nitelendirilen depremleri herkes gibi sabah haberlerden öğrendiğine değinen Sak, şöyle devam etti:
“Ben aynı zamanda tıbbi mümessil olarak çalışıyorum. O gün Zonguldak’taydım, tam öğlen yemeği esnasında ikinci depremin olduğu haberi geldi. Hiç düşünmeden yemek masasından kalktım ve Düzce’ye gelene kadar bütün marketlere, mağazalara uğrayıp elektrikli ısıtıcılar, battaniyeler ne bulduysam aracıma doldurdum. Kaynaşlı ilçesinden yardım tırlarının gittiğini duydum ve direkt bu tırlardan birine bindim. İlk olarak Kahramanmaraş Göksun’a ulaştık. Orada gördüğümüz durum bize çok tandık geldi. İnsanların çaresizce bekleyişi, onlara uzanacak bir eli bekliyor olmaları beni çok etkiledi, tanıdık bir hikayeydi benim için. Kahramanmaraş merkeze de gittim. Sonrasında Hatay’a, Antakya’ya, İskenderun’a, Malatya’ya, Adıyaman’a oralardaki ilçelere, köylere kadar bu yardım faaliyetlerini devam ettirdim.”
Sak, İskenderun Devlet Hastanesi enkazında çalışan insanlara yardım götürdüğü sırada tanıştığı ANDA’nın insani yardım odaklı yaklaşımı ve gönüllülüğü ön planda tutan çalışmalarından etkilenip dernekte aktif görev almaya başladığını anlattı.
“Yıllar sonra o ‘keşkenin’ yerini ‘iyi ki’ aldı”
Şu anda hem yeni katılan gönüllülerin eğitim süreçlerini yönettiğini hem de afetlere hazırlık faaliyetleri planladıklarını dile getiren Sak, sadece arama kurtarma faaliyetlerinde değil eğitim alanında da kendilerini çok geliştirdiklerini, kurumlara, iş yerlerine ve okullara giderek toplumun her kesimini bilinçlendirme çalışmaları yürüttüklerini söyledi.
Sak, insani yardım noktasında Düzce’de takibini yaptıkları ailelerin ihtiyaçlarını da karşılamaya devam ettiklerini belirterek, 31 gönüllü üyeyle 25-26 Ocak 2025’te yapılan hafif seviye arama kurtarma ekibi akreditasyon sınavını da başarıyla tamamladıklarını bildirdi.
Yarım kalan hayalini gerçeğe dönüştürmenin gururunu yaşadığını ifade eden Sak, sözlerini şöyle tamamladı:
“Bu kelimelerle tarif edemeyeceğim bir duygu. Yıllardır içimde ukde kalan bir şeydi bu. Babamı kaybettiğim o gün, ‘Keşke ben de birilerine ulaşabilseydim demiştim.’ Şimdi, yıllar sonra o ‘keşkenin’ yerini ‘iyi ki’ aldı. Her tatbikatta, her eğitimde, her kurtarma faaliyetinde içimden şu geçiyor, belki bir hayat daha kurtarabiliriz. Yaşadığım acı bana bir yol çizdi. Artık o acı başkalarının acısını dindirmek için bana güç veriyor. ANDA’da olmak bu ülkeye, bu insanlara, geçmişime borcumu ödemek gibi hissettiriyor bana.”
Muhabir: Göksel Cüneyt İğde
