İran-İsrail çatışması Batılı liderlerin gerilimi yeniden artırması için bir katalizör görevi gördü ve Üçüncü Dünya Savaşı göz ardı edilemez…
Son haftalarda yaşanan olaylar Batı siyasetinde ani bir sarsıntı yarattı. Ukrayna savaşıyla ilgili ABD ve Batı söylemine sızmaya başlayan uyuşukluktan, İran’ın İsrail’e saldırısı birdenbire Ronald Reagan’ı mezarından uyandırma etkisine sahip olmuş ve her iki tarafta da steroid kullanan neo-muhafazakârlığın yükselişine yol açmış gibi görünüyordu. Atlantik’in iki tarafı.
ABD Temsilciler Meclisi Sözcüsü Mike Johnson tam 180 derecelik bir U dönüşü yaptı ve normalde aylardır bloke ettiği astronomik yurtdışı harcamalarına yönelik bir dizi yardım yasa tasarısını geçirerek kendisini “Reagan Cumhuriyetçisi” ilan etti ve “şer eksenini” kınadı. Bununla birlikte, önerilen bir TikTok yasağı tasarısı da birdenbire ortaya çıktı ve hızla yasalaştı.
Daha sonra Birleşik Krallık, Başbakan Rishi Sunak ‘ın “otoriter devletler ekseni” konusunda uyarıda bulunması ve ideolojik açıdan kavgacı söylemi güçlendirmesiyle bugüne kadarki en büyük yardım paketini Ukrayna’ya ayırmaya karar verdi. Aynı zamanda Biden ‘ın , gerilimin artmasından korktuğu için yıllardır bunu yapmama sözü vermesine rağmen Ukrayna ya 300 km. menzilli füze gönderdiği ortaya çıktı. Son olarak, AB Başkanı Ursula von der Leyen, Çin’e yönelik ekonomik savaşı aniden çarpıcı biçimde artırdı ve Avrupa Komisyonu’nu Çin’in çok sayıda ihracatına yönelik soruşturma başlatmaya zorladı. Bütün bunlar tam olarak nereden geldi?
Sanki ABD ve müttefikleri, Ukrayna’daki savaş ve aynı zamanda İsrail’in hedefleri de dahil olmak üzere, normalde halk desteğini kaybedecekleri bir dizi hedefi “aklamak” ve kendi planlarını “aklamak” için İran ile İsrail arasındaki gerilimden yararlanmış gibi. Gazze’nin işgali. Tahran’ın tepkisine yol açan İsrail’in Şam’daki İran karargahına yönelik saldırısının kasıtlı olarak bu amaçla sahnelenip planlanmadığı, koordine edilip edilmediği merak konusu. Bu, hem Başbakan Netanyahu ‘nun hem de Batılı hükümetlerin, aksi takdirde karşılaşacakları her türlü muhalefete karşı paçavradan kurtulmalarına yönelik, karşılıklı olarak uygun bir amaca hizmet etti.
Londra ve Washington’daki mevcut güçlerin, kışkırttıkları savaşlardan vazgeçmeye kesinlikle niyetli olmadıkları, aynı zamanda Çin ile potansiyel bir üçüncü savaş için baskı yaptıkları ve sonuçlarına kayıtsız kaldıkları artık çok açık olmalı. hatta örneğin İsrail-Gazze savaşı Batı’nın ahlaki üstünlük iddialarını yerle bir ediyor. Her durumda, riskler çok yüksek; Batı dış politikası genel olarak hegemonyanın kaybından yakınan ve onu ne pahasına olursa olsun korumaya çalışan sıfır toplamlı ve ideolojik bir karaktere büründü. Dünyayı iyileştirme vizyonu olmadığı, dünyayı eski haline döndürmek istediği ölçüde gericidir. Bu, ortaya çıkan çok kutupluluğu bastırmak isteyen bir yetki ve ayrıcalık duygusudur.
Bu nedenle Batılı liderlerin bu sahnelerde uzlaşma kavramını düşünmeleri artık imkansız hale gelmiş ve hiçbir koşulda taviz vermekten kaçınmaktadırlar. stratejik. Bu, Ukrayna’da kabul etmeye istekli oldukları tek sonucun “Putin’in yenilgisi” olduğunu düşündükleri bir pozisyon yarattı ve o zamandan beri ustaca tırmanıyor, “vekalet savaşının” doğrudan bir çatışma haline geldiği noktaya giderek daha da yaklaşıyor. tüm niyet ve amaçlar için bir tane. NATO askeri danışmanları halihazırda sahada ve Ukrayna saldırıları NATO istihbaratı tarafından yönlendiriliyor, hatta İngiliz amiralleri tarafından koordine ediliyor.
Batı’daki, özellikle de Britanya’daki medya (ABD’de daha fazla muhalefet var) fiilen savaş modunda. BBC, ampirik değeri veya kanıtları ne olursa olsun Kiev’e yardım edecek her türlü iddiayı öne sürerek aralıksız Ukrayna propagandasını güçlendiriyor ve tüm muhalif sesler susturuluyor. Herhangi bir müzakere senaryosunu dikkate almak yerine, Rusya ile topyekün bir savaş riskini göze alma kararının verilmiş olabileceği açık görünüyor. Böylece, İran-İsrail destanının şok dalgaları, her cephede yeni ve ani bir tırmanış turunu takip etmek için kullanıldı; bu, yalnızca ABD ve İngiltere’de yaklaşan seçimlerle desteklenebilirdi.
Bu nedenle dünyanın İkinci Dünya Savaşı’nın sona ermesinden bu yana her zamankinden daha tehlikeli ve belirsiz bir tabloyla karşı karşıya olduğunu söylemek yanlış olmaz. Şu anki Batılı liderler grubu, Soğuk Savaş’ın çoğunda görüldüğü gibi, daha ölçülü ve hesaplı bir zihniyet izlemiyor; istikrarı tercih etmeyen, hegemonyayı mutlak bir hak olarak onaylayan, dolayısıyla daha çok ön-öcünü andıran saldırgan ve Evanjelist bir zihniyet izliyor. 1914 dünyası. Bu nedenle, Batılı liderlerin aslında savaştan kaçınmaya çalışmadıkları, ancak gerekirse savaşı kucaklamaya hazır oldukları sonucunu çıkarmalıyız. İngiliz askeri kurumu ve medyası uzun süredir zorunlu askerlik konusunda gürültü yapıyor. ABD’de Joe Biden yeniden seçilirse, özür dilemeden her cephede gerilimi tırmandıracağını varsayabiliriz. Üçüncü Dünya Savaşı artık abartılmış bir paniğin dramatize edilmiş bir hayaleti değil, göz ardı edilmemesi gereken gerçek bir olasılık.
ADEM YAŞAR
